-
1 łokieć
сущ.• локоть* * *łok|ieć♂, Р. \łokiećcia 1. локоть;oprzeć się na \łokiećciu (na \łokiećciach) облокотиться, опереться на локти;
2. уст. локоть (мера длины = 576 мм);● rozpychać się \łokiećciami а) проталкиваться, помогать себе локтями;
б) лезть напролом;urabiać sobie ręce po \łokiećcie работать не покладая рук
* * *м, Р łokcia1) ло́котьoprzeć się na łokciu (na łokciach) — облокоти́ться, опере́ться на ло́кти
2) уст. ло́коть (мера длины ≈ 576 мм)•- urabiać sobie ręce po łokcie -
2 oprzeć się
сов.1) o kogo-co, na kim-czym опере́ться на кого-что, обо чтоoprzeć się się na lasce — опере́ться на па́лку, подпере́ться па́лкой
oprzeć się się na łokciach — облокоти́ться
oprzeć się się na faktach — опере́ться на фа́кты
3) komu-czemu воспроти́виться кому-чемуoprzeć się się pokusie — устоя́ть пе́ред собла́зном
oprzeć się się namowom — не подда́ться угово́рам (на угово́ры)
4) редко дойти́; останови́ться, задержа́тьсяoprzeć się się aż w Warszawie — останови́ться то́лько в Варша́ве, дойти́ (дое́хать) до са́мой Варша́вы
• -
3 oprzeć\ się
сов. 1. о kogo-co, na kim-czym опереться на кого-что, обо что;\oprzeć\ się się na lasce опереться на палку, подпереться палкой; \oprzeć\ się się na łokciach облокотиться;
2. na czym опереться на что, взять за основу что;\oprzeć\ się się na faktach опереться на факты;
3. komu-czemu воспротивиться кому-чему;\oprzeć\ się się pokusie устоять перед соблазном; \oprzeć\ się się namowom не поддаться уговорам (на уговоры);
4. редко дойти; остановиться, задержаться;\oprzeć\ się się aż w Warszawie остановиться только в Варшаве, дойти (доехать) до самой Варшавы;
● sprawa oparła się о sąd дело было направлено в суд
См. также в других словарях:
wypchać — dk I, wypchaćpcham, wypchaćpchasz, wypchaćpchają, wypchaćpchaj, wypchaćpchał, wypchaćpchany wypchnąć dk Va, wypchaćpchnę, wypchaćpchniesz, wypchaćpchnij, wypchaćpchnął, wypchaćpchnęła, wypchaćpchnęli, wypchaćpchnięty, wypchaćpchnąwszy wypychać… … Słownik języka polskiego
wyświecić — dk VIa, wyświecićcę, wyświecićcisz, wyświecićświeć, wyświecićcił, wyświecićcony wyświecać ndk I, wyświecićam, wyświecićasz, wyświecićają, wyświecićaj, wyświecićał, wyświecićany 1. zwykle dk «długim noszeniem spowodować wytarcie, wybłyszczenie… … Słownik języka polskiego
wyświecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyświecaćam, wyświecaća, wyświecaćają, wyświecaćany {{/stl 8}}– wyświecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyświecaćcę, wyświecaćci, wyświecaćświeć, wyświecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zblednąć — jak ściana, jak papier, jak płótno, jak chusta itp. «stać się bardzo bladym, bardzo poblednąć»: (...) wyrwany ze snu Marek uniósł się na łokciach, spojrzał ojcu prosto w twarz i zbladł jak ściana. K. Dunin, Tabu. – Żreć dawajcie, do stu piorunów! … Słownik frazeologiczny
czołgać się — ndk I, czołgać sięam się, czołgać sięasz się, czołgać sięają się, czołgać sięaj się, czołgać sięał się «posuwać się naprzód w pozycji leżącej, na brzuchu, na czworakach itp.; pełzać» Czołgać się na kolanach, na łokciach. przen. a) «o mgle, dymie… … Słownik języka polskiego
dziurawić — ndk VIa, dziurawićwię, dziurawićwisz, dziuraw, dziurawićwił, dziurawićwiony «przebijać, przekłuwać coś powodując powstanie dziury» Dziurawić ubranie na łokciach. Dziurawić ścianę gwoździem … Słownik języka polskiego
łata — I ż IV, CMs. łacie; lm D. łat 1. «kawałek tkaniny, skóry lub innego materiału, przyszyty lub przymocowany do ubrania, butów itp. dla zasłonięcia lub wzmocnienia miejsca dziurawego, zniszczonego itp.» Marynarka z łatami na łokciach. Buty pełne łat … Słownik języka polskiego
łuszczyca — ż II, DCMs. łuszczycacy, blm med. «przewlekłe schorzenie skóry charakteryzujące się występowaniem czerwonych plackowatych ognisk, pokrytych drobną białawą łuską, najczęściej na łokciach, kolanach i na owłosionej skórze głowy» … Słownik języka polskiego
napoleoński — napoleońskiscy «odnoszący się do Napoleona I (rzadko do Napoleona III), związany z jego panowaniem» Czasy napoleońskie. Wojny napoleońskie. ∆ Orły napoleońskie «orły na drzewcach chorągwi i sztandarów wprowadzone przez Napoleona I na wzór… … Słownik języka polskiego
pocerować — dk IV, pocerowaćruję, pocerowaćrujesz, pocerowaćruj, pocerowaćował, pocerowaćowany «cerując naprawić wiele rzeczy albo naprawić coś w wielu miejscach» Pocerować pończochy. Sweter pocerowany na łokciach. Pocerowała starannie obrusy … Słownik języka polskiego
popełznąć — dk Vc, popełznąćnę, popełznąćłzniesz a. popełznąćłźniesz, popełznąćłznij a. popełznąćłźnij, popełznąćnął a. popełznąćpełzł, popełznąćłzła, popełznąćłzli a. popełznąćłźli «pełznąc posunąć się, przesunąć się do przodu» Żmija popełzła do lasu.… … Słownik języka polskiego
